Nieskuteczna pomoc dopłat do prywatnego przechowywania wołowiny

Dopłaty do prywatnego przechowywania wołowiny to jedno z działań interwencyjnych zatwierdzonych przez Komisję Europejską na unijnym rynku. 

Wsparcie skierowane było do zakładów i przedsiębiorców, aby w związku z kryzysem wywołanym przez koronawirusa mogli dany towar przetrzymać. Zmagazynowanie nadwyżki produktów, które nie znalazły się na rynku miało sprawić, że uniknięto destabilizacji cen. Wszystko po to, by przetrzymywane przez przedsiębiorców i zakłady produkty trafiły na rynek w zdecydowanie dogodniejszym czasie dla tego sektora.

Dopłatami objęto mięso wołowe, ale też mięso baranie i kozie, a także mleko i jego przetwory. 

Rolnicy apelowali o zmiany. Według przedstawicieli branży, ten mechanizm pomocy jest zdecydowanie przestarzały i niedostosowany do aktualnych uwarunkowań rynkowych. Model, który obecnie funkcjonuje ustalono 20 lat temu, więc według nich zdecydowanie należy wprowadzić zmiany.

Ten przestarzały model zakłada głównie dopłaty do ćwierci mrożonych z kością, a takie elementy nie mają już rynku zbytu. Choć producenci mogli składować mięso bez kości, to jednak w przypadku obowiązywała stawka taka sama jak za mięso z kością. Jak widać, zakłady zostały skutecznie zniechęcone do sięgnięcia po  te dopłaty.

Jerzy Wierzbicki z Polskiego Zrzeszenia Producentów Bydła Mięsnego wyraził zadowoleni z faktu, że że Komisja Europejska szybko zareagowała i uruchomiła ten mechanizm. Stwierdził jednak, że wymaga on przeglądu, bo w przypadku wołowiny nie stosowano go od 20 lat. Uznał ten mechanizm niedopasowany do aktualnych realiów rynkowych. Wykazał, że dawniej było nastawienie głównie na skup ćwierci z kością mrożonych, a w tej chwili rynek zbytu na ten produkt jest mocno ograniczony. Stwierdził, że to wyraźny powód, dla którego trzeba byłoby przebudować ten mechanizm na przechowywanie wybranych elementów. W trakcie ostatniego kryzysu głównymi elementami z których sprzedażą był problem były: polędwica, rostbef, antrykot dobrze gdyby to narzędzie pozwalało na dopłaty do prywatnego składowania jedynie wskazanych przez KE elementów. Wskazał również, że należy zweryfikować stawki za przechowywanie. Powinny uwzględniać utratę wartości po zamrożeniu – teraz nie pokrywały tej różnicy. Była możliwość żeby ćwierci bez kości składować, ale stawka była taka sama za kg, i nie uwzględniała utraty tej wartości. Jerzy Wierzbicki tłumaczy, że właśnie dlatego ten mechanizm cieszył się małym powodzeniem.

Dopłaty do prywatnego przechowywania obejmowały również rynek mleka. Dotyczyło takich produktów jak: mleko w proszku, masło i sery. 

W przypadku sera obowiązywały kontyngenty krajowe, które w niektórych krajach zostały szybko wykorzystane. Sześć państw członkowskich wykorzystało swoje limity już na początku, czyli w pierwszych tygodniach od ich uruchomienia. Włosi i Hiszpanie – zrobili to najszybciej bo w ciągu zaledwie 72 godzin.

Dorota Śmigielska z Polskiej Federacji Hodowców Bydła i Producentów Mleka stwierdziła, że uruchamiając takie działania następnym razem warto zwrócić uwagę, które kraje będą z nich korzystać bardziej, a które mniej. Dopiero po takiej analizie powinno się rozdzielać kontyngenty. 

Źródło: agrofakt.pl